Loslaten

in duizend stukjes uit elkaar gevallen
raap je jezelf weer op
hoe kapot kun je zijn
en hoe sterk kun je worden

niet gisteren
niet morgen
maar vandaag
is de dag

wonden gelikt
het bloeden gestelpt
het nu
dit moment
is het enige dat telt

gepokt en gemazeld
gekwetst en gewond
jezelf verbazend
over hoe dit ontstond

je eigen armen
in een troostend gebaar
om je koude lijf te verwarmen
al voelen ze zwaar
ze zijn van jou
ze zijn er voor jou
en houden je vast
als niemand anders

Madame Paddenstoel

Ze verbergt haar mysterie

onder haar hoed

zoals een dame

dat met haar schoonheid doet,

beschermt haar mooie onderkant

tegen weer en wind bestand.

Fijne lijntjes In een volmaakt patroon

maken haar wonderschoon

en zo, in vol ornaat,

zorgt zij dat zij steeds verder gaat.

heel uitgekiend

Ja, in het overleven heeft ze haar sporen wel verdiend!