Precies 3 jaar geleden heb ik puur geluk ervaren. Ik had net Sarah gezien en kreeg een prachtig verjaardagscadeau: een week naar Fins Lapland om het Noorderlicht te spotten. Wat een geweldige week was het. Het Noorderlicht heb ik gezien, maar wat even onvergetelijk was, was de sledetocht met de husky's. Ik denk er nog vaak aan terug. Ik hield die week een dagelijks reisblog bij. Als ik onderstaande lees, ben ik daar gewoon weer even terug en beleef ik alles weer opnieuw. Ik deel het graag nog een keer, want het heeft me toen geraakt en zal me blijven raken!
Husky's
Met een kleine bus werden we bij het hotel opgehaald. We hadden ons weer in onze thermo-uitrusting gehesen en dat is een hele klus. Met de bus reden we in een klein half uur naar de husky-farm.Onderweg zagen we alleen maar besneeuwde bomen en eindeloze sneeuwvlakten, echt geen huis meer te bekennen! Het was inmiddels flink afgekoeld: tussen de -12 en -18 zagen we op de thermometer in de bus voorbijkomen. Toen we uitstapten waren het geblaf en de stank van piep en poep niet van de lucht! We kregen instructie hoe de slee te besturen en de honden te commanderen. Kind kan de was doen! Het moeilijkste was nog om de honden goed af te remmen, want ze willen niets liever dan ervan doorgaan en door blijven gaan!
Zie filmpje:
Ik weet niet hoe ik moet beschrijven wat er door me heen ging toen we op weg waren. Tranen van geluk liepen over mijn wangen! Wat een geweldige ervaring was dit. Dit ga ik echt nooit vergeten. De combinatie van die lieve honden die zo hun best voor je doen en de adembenemende natuur met al die sneeuw, de stilte en het prachtige licht (het was voor het eerst zonnig deze week) maakte dat ik zo ontroerd raakte dat ik maar bleef huilen. Gelukkig bevriest zout water niet zo snel! Na ruim een half uur stopten we en konden we van plaats wisselen, Het was mijn beurt om te sturen en mijn plekje in de slee op te geven. Het is nog een hele kunst om de voetrem over te geven, want als je maar een beetje loslaat dan rennen de husky's er al weer vandoor. Wij hadden 5 prachtexemplaren voor onze slee, alle 5 even enthousiast en even sterk aan het trekken. Grappig om te zien dat ze poepen en piesen onder het rennen door en het voorste koppeltje was zelfs met elkaar aan het flirten. Dit was 1 van de mooiste uren uit mijn leven! Ik had wel de hele dag door willen rijden, maar de excursie was teneinde..... maar pas nadat ik onze 5 vrienden uitbundig geknuffeld en bedankt had!
Dank je wel lieverds!! |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten